Ministranci

Ministrant lub minister (łac. ministrare – służyć, posługiwać, pomagać) – w katolicyzmie: osoba posługująca w liturgii, najczęściej w czasie sprawowania Eucharystii, a także nabożeństw poza Mszą świętą. Nazwa obejmuje zarówno konkretną funkcję wykonywaną podczas liturgii (np. ministrant ołtarza, ministrant księgi, ministrant światła) jak i stałą posługę wykonywaną najczęściej przez chłopców lub młodzież męską. Agenda liturgiczna przewiduje obrzęd błogosławieństwa i przyjęcia kandydata do służby liturgicznej ołtarza.

Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej.Ministrant jest tym, który NIESIE ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty,
które dla liturgii są niezbędne. One mają ludziom wierzącym coś przedstawić i wskazać na inną rzeczywistość.Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych! Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” nie tak jak w kinie albo przed telewizorem tylko słuchać czy oglądać! ,,Uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując !

Służba ministrancka, to również powołanie przy ołtarzu Chrystusa, nie każdy jest do tej służby wezwany i nie każdy to wezwanie przyjmuje. Przeżywając liturgię sakramentalną, jako ministrant uczy się przeżywać całe swoje życie jako służbę dla Boga i uświęcenie siebie jako chrześcijanina i zawsze, niezależnie od miejsca i środowiska w którym się znajduje, nie przestaje być ministrantem – człowiekiem bliższym Panu Bogu.

W życiu codziennym ministrant powinien postępować według reguł, które zostały nazwane „Zasadami Ministranta”. Ministranckie pozdrowienie „Króluj nam Chryste”, to pragnienie i dbałość, by Chrystus królował w jego sercu „Zawsze i wszędzie”.

Zasady ministranckie:
I. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
II. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
III. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
IV. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
V. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
VI. Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
VII. Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
VIII. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
IX. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
X. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.

Patron ministrantów
Dominik Savio urodził się 2 kwietnia 1842r. w Riva di Chieri we Włoszech. Był synem kowala i krawcowej. Miał dziewięcioro rodzeństwa. Już w wieku 5 lat chciał służyć do Mszy św. Sam przenosił Mszał Rzymski, co dla tak małego dziecka o wątłym zdrowiu było czymś trudnym. Przychodził na poranne msze. Już w wieku 9 lat proboszcz, po naradzeniu się z innymi kapłanami, dopuścił go do I Komunii Św. W tamtych czasach dopiero dzieci 12 letnie przyjmowały po raz pierwszy Pana Jezusa do serca. W wieku 12 lat poznał ks. Bosko. Dominik pragnął zostać księdzem. Miał bardzo dobre stopnie. Kiedyś nie poszedł do szkoły, a znajomi nie wiedzieli gdzie się znajduje. Odnalazł go ks. Bosko w kościele przed tabernakulum. Kiedy szturchnął Dominika ten spytał się która godzina. Okazało się, że kilka godzin klęczał przed tabernakulum. Ks. Bosko zrozumiał, że Dominik rozmawiał z Panem Jezusem. Niestety Dominik Savio nie miał dobrego zdrowia. Z powodu choroby musiał wyjechać do domu, gdyż zmiana klimatu miała mu pomóc. Umierając 9 marca 1857r. w Mondonio powiedział do ojca: Jakież piękne rzeczy widzę. Dominik nie zrealizował swego marzenia. Nie został salezjaninem. Dominik Savio został beatyfikowany w Roku Jubileuszowym 1950 przez Czcigodnego Piusa XII. Tenże Papież kanonizował go 12 czerwca 1954r. Na uroczystości były tłumy wiernych. Droga na ołtarze nie była łatwa. W Watykanie zastanawiano się, czy tak młoda osoba może zostać kanonizowana. Pius XII nie miał wątpliwości. Wiek miał być „atutem” Dominika. Wskazywał, że już w młodości można osiągnąć świętość, a to najlepszy przykład dla młodzieży.

Modlitwa do Św. Dominika Savio
Boże, źródło wszelkiego dobra, Ty w świętym Dominiku Savio dałeś młodzieży przedziwny przykład miłości i czystości. Dozwól również nam, swoim dzieciom, wzrastać w radości i miłości, aż do miary wielkości według pełni Chrystusa. Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen

Modlitwa przed Mszą św.
Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją, do świętej przystępuję służby, chcę ją dobrze pełnić. Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia, by myśli moje były przy Tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz, a serce oddane tylko Tobie. Amen.

Modlitwa po Mszy św.
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twojej służby, spraw abym uświęcony uczestnictwem w Twych Tajemnicach, przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa, Pana Naszego. Amen.

Króluj nam Chryste

Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie
to nasze rycerskie hasło.
Ono nas zawsze prowadzić będzie
i świecić jak słońce jasno.

Naprzód przebojem młodzi rycerze
Do walki z grzechem swej duszy
Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty
Z nim w bój nasz zastęp wyruszy.

Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie
Podnosząc w górę swe czoła.
Przed nami życie rozkwita w wiośnie
Odważnie, bo Jezus woła.

Liturgia dnia

Msze Święte

Kościół w Mniowie
Niedziele i święta:
07:00, 10:00, 12:00, 16:00
Pierwsze piątki miesiąca:
16:00
Dni powszednie
18:00 w okresie letnim
17:00 w okresie zimowym
Kaplica w Chybach
Niedziele i święta:
08:30
Pierwsze piątki miesiąca:
17:00

Kancelaria parafialna

Wtorek, czwartek, sobota:
30 min po Mszy Św. porannej
i wieczornej
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.